ककारादि काली सहस्रनाम स्तोत्रम् 2 || Kakaradi Kali Sahasranama Stotram
|| ककारादि कालीसहस्रनामस्तोत्रम् फलश्रुति ||
सुन्दरीशक्तिदानाख्यं स्वरूपार्भिधमेव च ।
कथितं दक्षिणाकाल्याः सुन्दर्यै प्रीतियोगतः ॥ १॥
वरदानप्रसङ्गेन रहस्यमपि दर्शितम् ।
गोपनीयं सदा भक्त्या पठनीयं परात्परम् ॥ २॥
प्रातर्मध्याह्नकाले च मध्यार्द्धरात्रयोरपि ।
यज्ञकाले जपान्ते च पठनीयं विशेषतः ॥ ३॥
यः पठेत् साधको धीरः कालीरूपो हि वर्षतः ।
पठेद्वा पाठयेद्वापि श्रृणोति श्रावयेदपि ॥ ४॥
वाचकं तोषयेद्वापि स भवेत् कालिकातनुः ।
सहेलं वा सलीलं वा यश्चैनं मानवः पठेत् ॥ ५॥
सर्वदुःखविनिर्मुक्तस्त्रैलोक्यविजयी कविः ।
मृतवन्ध्या काकवन्ध्या कन्यावन्ध्या च वन्ध्यका ॥ ६॥
पुष्पवन्ध्या शूलवन्ध्या श्रृणुयात् स्तोत्रमुत्तमम् ।
सर्वसिद्धिप्रदातारं सत्कविं चिरजीविनम् ॥ ७॥
पाण्डित्यकीर्तिसंयुक्तं लभते नात्र संशयः ।
यं यं काममुपस्कृत्य कालीं ध्यात्वा जपेत्स्तवम् ॥ ८॥
तं तं कामं करे कृत्वा मन्त्री भवति नाऽन्यथा ।
योनिपुष्पैर्लिङ्गपुष्पैः कुण्डगोलोद्भवैरपि ॥ ९॥
संयोगामृतपुष्पैश्च वस्त्रदेवीप्रसूनकैः ।
कालिपुष्पैः पीठतोयैर्योनिक्षालनतोयकैः ॥ १०॥
कस्तूरीकुङ्कुमैर्देवीं नखकालागरुक्रमात् ।
अष्टगन्धैर्धूपदीपर्यवयावकसंयुतैः ॥ ११॥
रक्तचन्दनसिन्दूरैर्मत्स्यमांसादिभूषणैः ।
मधुभिः पायसैः क्षीरैः शोधितैः शोणितैरपि ॥ १२॥
महोपचारै रक्तैश्च नैवेद्यैः सुरसान्वितैः ।
पूजयित्वा महाकालीं महाकालेन लालिताम् ॥ १३॥
विद्याराज्ञीं कुल्लुकाञ्च जप्त्वा स्तोत्रं जपेच्छिवे ।
कालीभक्तस्त्वेकचित्तः सिन्दूरतिलकान्वितः ॥ १४॥
ताम्बूलपूरितमुखो मुक्तकेशो दिगम्बरः ।
शवयोनिस्थितो वीरः श्मशानसुरतान्वितः ॥ १५॥
शून्यालये बिन्दुपीठे पुष्पाकीर्णे शिवानने ।
शयनोत्थप्रभुञ्जानः कालीदर्शनमाप्नुयात् ॥ १६॥
तत्र यद्यत्कृतं कर्म तदनन्तफलं भवेत् ।
ऐश्वर्ये कमला साक्षात् सिद्धौ श्रीकालिकाम्बिका ॥ १७॥
कवित्वे तारिणीतुल्यः सौन्दर्ये सुन्दरीसमः ।
सिन्धोर्द्धारासमः कार्ये श्रुतौ श्रुतिधरस्तथा ॥ १८॥
वज्रास्त्रमिव दुर्धर्षस्त्रैलोक्यविजयास्त्रभृत् ।
शत्रुहन्ता काव्यकर्ता भवेच्छिवसमः कलौ ॥ १९॥
दिग्विदिक्चन्द्रकर्ता च दिवारात्रिविपर्य्ययी ।
महादेवसमो योगी त्रैलोक्यस्तम्भकः क्षणात् ॥ २०॥
गानेन तुम्बुरुः साक्षाद्दाने कर्णसमो भवेत् ।
गजाऽश्वरथपत्तीनामस्त्राणामधिपः कृती ॥ २१॥
आयुष्येषु भुशुण्डी च जरापलितनाशकः ।
वर्षषोडशवान् भूयात् सर्वकाले महेश्वरी ॥ २२॥
ब्रह्माण्डगोले देवेशि न तस्य दुर्लभं क्वचित् ।
सर्वं हस्तगतं भूयान्नात्र कार्य्या विचारणा ॥ २३॥
कुलपुष्पयुतं दृष्ट्वा तत्र कालीं विचिन्त्य च ।
विद्याराज्ञीं तु सम्पूज्य पठेन्नामसहस्रकम् ॥ २४॥
मनोरथमयी सिद्धिस्तस्य हस्ते सदा भवेत् ।
परदारान् समालिङ्गय सम्पूज्य परमेश्वरीम् ॥ २५॥
हस्ताहस्तिकया योगं कृत्वा जप्त्वा स्तवं पठेत् ।
योनिं वीक्ष्य जपेत् स्तोत्रं कुबेरादधिको भवेत् ॥ २६॥
कुण्डगोलोद्भवं गृह्यवर्णाक्तं होमयेन्निशि ।
पितृभूमौ महेशानि विधिरेखां प्रमार्जयेत् ॥ २७॥
तरुणीं सुन्दरीं रम्यां चञ्चलां कामगर्विताम् ।
समानीय प्रयत्नेन संशोध्य न्यासयोगतः ॥ २८॥
प्रसूनमञ्चे संस्थाप्य पृथिवीं वशमानयेत् ।
मूलचक्रं तु सम्भाव्य देव्याश्चरणसंयुतम् ॥ २९॥
सम्मूज्य परमेशानीं सङ्कल्प्य तु महेश्वरि ।
जप्त्वा स्तुत्वा महेशानीं प्रणवं संस्मरेच्छिवे ॥ ३०॥
अष्टोत्तरशतैर्योनिं प्रमन्त्र्याचुम्ब्य यत्नतः ।
संयोगीभूय जप्तव्यं सर्वविद्याधिपो भवेत् ॥ ३१॥
शून्यागारे शिवारण्ये शिवदेवालये तथा ।
शून्यदेशे तडागे च गङ्गागर्भे चतुष्पथे ॥ ३२॥
श्मशाने पर्वतप्रान्ते एकलिङ्गे शिवामुखे ।
मुण्डयोनौ ऋतौ स्नात्वा गेहे वेश्यागृहे तथा ॥ ३३॥
कुट्टिनीगृहमध्ये च कदलीमण्डपे तथा ।
पठेत्सहस्रनामाख्यं स्तोत्रं सर्वार्थसिद्धये ॥ ३४॥
अरण्ये शून्यगर्ते च रणे शत्रुसमागमे ।
प्रजपेच्च ततो नाम काल्याश्चैव सहस्रकम् ॥ ३५॥
बालानन्दपरो भूत्वा पठित्वा कालिकास्तवम् ।
कालीं सञ्चिन्त्य प्रजपेत् पठेन्नामसहस्रकम् ॥ ३६॥
सर्वसिद्धीश्वरो भूयाद्वाञ्छासिद्धीश्वरो भवेत् ।
मुण्डचूडकयोर्योनि त्वचि वा कोमले शिवे ॥ ३७॥
विष्टरे शववस्त्रे वा पुष्पवस्त्रासनेऽपि वा ।
मुक्तकेशो दिशावासो मैथुनी शयने स्थितः ॥ ३८॥
जप्त्वाकालीं पठेत् स्तोत्रं खेचरीसिद्धिभाग् भवेत् ।
चिकुरं योगमासाद्य शुक्रोत्सारणमेव च ॥ ३९॥
जप्त्वा श्रीदक्षिणां कालीं शक्तिपातशतं भवेत् ।
लतां स्पृशन् जपित्वा च रमित्वा त्वर्चयन्नपि ॥ ४०॥
आह्लादयन्दिगावासः परशक्तिं विशेषतः ।
स्तुत्वा श्रीदक्षिणां कालीं योनिं स्वकरगाञ्चरेत् ॥ ४१॥
पठेन्नामसहस्रं यः स शिवादधिको भवेत् ।
लतान्तरेषु जप्तव्यं स्तुत्वा कालीं निराकुलः ॥ ४२॥
दशावधानो भवति मासमात्रेण साधकः ।
कालरात्र्यां महारात्र्यां वीररात्र्यामपि प्रिये ॥ ४३॥
महारात्र्यां चतुर्दश्यामष्टम्यां संक्रमेऽपि वा ।
कुहूपूर्णेन्दुशुक्रेषु भौमामायां निशामुखे ॥ ४४॥
नवम्यां मङ्गलदिने तथा कुलतिथौ शिवै ।
कुलक्षेत्रे प्रयत्नेन पठेन्नामसहस्रकम् ॥ ४५॥
सुदर्शनो भवेदाशु किन्नरीसिद्धिभाग्भवेत् ।
पश्मिमाभिमुखं लिङ्गं वृषशून्यं पुरातनम् ॥ ४६॥
तत्र स्थित्वा जपेत् स्तोत्रं सर्वकामाप्तये शिवे ।
भौमवारे निशीथे वा अमावस्यादिने शुभे ॥ ४७॥
माषभक्तबलिं छागं कृसरान्नं च पायसम् ।
दग्धमीनं शोणितञ्च दधि दुग्ध गुडार्द्रकम् ॥ ४८॥
बलिं दत्वा जपेत् तत्र त्वष्टोत्तरसहस्रकम् ।
देव-गन्धर्व-सिद्धौधैः सेवितां सुरसुन्दरीम् ॥ ४९॥
लभेद्देवेशि मासेन तस्य चासन संहतिः ।
हस्तत्रयं भवेदूर्ध्वं नात्र कार्या विचारणा ॥ ५०॥
हेलया लीलया भक्त्या कालीं स्तौति नरस्तु यः ।
ब्रह्मादींस्सतम्भयेद्देवि माहेशीं मोहयेत्क्षणात् ॥ ५१॥
आकर्षयेन्महाविद्यां दशपूर्वान् त्रियामतः ।
कुर्वीत विष्णुनिर्म्माणं यमादीनां तु मारणम् ॥ ५२॥
ध्रुवमुच्चाटयेन्नूनं सृष्टिनूतनतां नरः ।
मेषमाहिषमार्जारखरच्छागनरादिकैः ॥ ५३॥
खङ्गिशूकरकापोतैष्टिट्टिभैः शशकैः पलैः ।
शोणितैः सास्थिमांसैश्च कारण्डैर्दुग्धपायसैः ॥ ५४॥
कादम्बरीसिन्धुमद्यैः सुरारिष्टैश्च सासवैः ।
योनिक्षालिततोयैश्च योनिलिङ्गामृतैरपि ॥ ५५॥
स्वजातकुसुमैः पूज्या जपान्ते तर्पयेच्छिवाम् ।
सर्वसाम्राज्यनाम्ना तु स्तुत्वा नत्वा स्वशक्तितः ॥ ५६॥
शक्त्या लभन् पठेत् स्तोत्रं कालीरूपो दिनत्रयात् ।
दक्षिणाकालिका तस्य गेहे तिष्ठति नान्यथा ॥ ५७॥
वेश्यालतागृहे गत्वा तस्याश्चुम्बनतत्परः ।
तस्या योनौ मुखं दत्वा तद्रसं विलिहञ्जपेत् ॥ ५८॥
तदन्ते नाम साहस्रं पठेद्भक्तिपरायणः ।
कालिकादर्शनं तस्य भवेद्देवि त्रियामतः ॥ ५९॥
नृत्यपात्रगृहे गत्वा मकारपञ्चकान्वितः ।
प्रसूनमञ्चे संस्थाप्य शक्तिन्यासपरायणः ॥ ६०॥
पात्राणां साधनं कृत्वा दिग्वस्त्रां तां समाचरेत् ।
सम्भाव्य चक्रं तन्मूले तत्र सावरणां जपेत् ॥ ६१॥
शतं भाले शतं केशे शतं सिन्दूरमण्डले ।
शतत्रयं कुचद्वन्द्वे शतं नाभौ महेश्वरि ॥ ६२॥
शतं योनौ महेशानि संयोगे च शतत्रयम् ।
जपेत्तत्र महेशानि तदन्ते प्रपठेत्स्तवम् ॥ ६३॥
शतावधानो भवति मासमात्रेण साधकः ।
मातङ्गिनीं समानीय किं वा कापालिनीं शिवे ॥ ६४॥
दन्तमाला जपे कार्या गले धार्या नृमुण्डजा ।
नेत्रपद्मे योनिचक्रं शक्तिचक्रं स्ववक्त्रके ॥ ६५॥
कृत्वा जपेन्महेशानि मुण्डयन्त्रं प्रपूजयेत् ।
मुण्डासनस्थितो वीरो मकारपञ्चकान्वितः ॥ ६६॥
अन्यामालिङ्गय प्रजपेदन्यां सञ्चुम्ब्य वै पठेत् ।
अन्यां सम्पूजयेत्तत्र त्वन्यां सम्मर्द्दयन् जपेत् ॥ ६७॥
अन्ययोनौ शिवं दत्वा पुनः पूर्ववदाचरेत् ।
अवधानसहस्रेषु शक्तिपातशतेषु च ॥ ६८॥
राजा भवति देवेशि मासपञ्चकयोगतः ।
यवनीशक्तिमानीय गानशक्तिपरायणम् ॥ ६९॥
कुलाचारमतेनैव तस्या योनिं विकासयेत् ।
तत्र प्रदाय जिह्वां तु जपेन्नामसहस्रकम् ॥ ७०॥
नृकपाले तत्र दीपं जपेत्प्रज्वाल्य यत्नतः ।
महाकविवरो भूयान्नात्र कार्या विचारणा ॥ ७१॥
कामार्तां शक्तिमानीय योनौ तु मूलचक्रकम् ।
विलिख्य परमेशानि तत्र मन्त्रं लिखेच्छिवे ॥ ७२॥
तल्लिहन् प्रजपेद्देवि सर्वशास्त्रार्थतत्ववित् ।
अश्रुतानि च शास्त्राणि वेदादीन् पाठयेद् ध्रुवम् ॥ ७३॥
विना न्यासैर्विना पाठैर्विनाध्यानादिभिः प्रिये ।
चतुर्वेदाधिपो भूत्वा त्रिकालज्ञस्त्रिवर्षतः ॥ ७४॥
चतुर्विधं च पाण्डित्यं तस्य हस्तगतं क्षणात् ।
शिवाबलिः प्रदातव्यः सर्वदा शून्यमण्डले ॥ ७५॥
कालीध्यानं मन्त्रर्चिता नीलसाधनमेव च ।
सहस्रनामपाठश्च कालीनामप्रकीर्तनम् ॥ ७६॥
भक्तस्य कार्यमेतावदन्यदभ्युदयं विदुः ।
वीरसाधनकं कर्म शिवापूजा बलिस्तथा ॥ ७७॥
सिन्दूरतिलको देवि वेश्यालापो निरन्तरम् ।
वेश्यागृहे निशाचारो रात्रौ पर्यटनं तथा ॥ ७८॥
शक्तिपूजा योनिदृष्टिः खङ्गहस्तो दिगम्बरः ।
मुक्तकेशो वीरवेषः कुलमूर्तिधरो नरः ॥ ७९॥
कालीभक्तो भवेद्देवि नान्यथा क्षेममाप्नुयात् ।
दुग्धास्वादी योनिलेही संविदासवघूर्णितः ॥ ८०॥
वेश्यालतासमायोगान्मासात्कल्पलता स्वयम् ।
वेश्याचक्रसमायोगात्कालीचक्रसमः स्वयम् ॥ ८१॥
वेश्यादेहसमायोगात् कालीदेहसमः स्वयम् ।
वेश्यामध्यगतं वीरं कदा पश्यामि साधकम् ॥ ८२॥
एवं वदति सा काली तस्माद्वेश्या वरा मता ।
वेश्या कन्या तथा पीठजातिभेदकुलक्रमात् ॥ ८३॥
अकुलक्रमभेदेन ज्ञात्वा चापि कुमारिकाम् ।
कुमारीं पूजयेद्भक्त्या जपान्ते भवने प्रिये ॥ ८४॥
पठेन्नामसहस्रं यः कालीदर्शनभाग् भवेत् ।
भक्त्या कुमारीं सम्पूज्य वैश्याकुल समुद्भवाम् ॥ ८५॥
वस्त्र हेमादिभिस्तोष्या यत्नात्स्तोत्रं पठेच्छिवे ।
त्रैलोक्य विजयी भूयाद्दिवा चन्द्रप्रकाशकः ॥ ८६॥
यद्यद्दत्तं कुमार्यै तु तदनन्तफलं भवेत् ।
कुमारीपूजनफलं मया वक्तुं न शक्यते ॥ ८७॥
चाञ्चल्याद्दुरितं किञ्चित्क्षम्यतामयमञ्जलिः ।
एका चेत्पूजिता बाला द्वितीया पूजिता भवेत् ॥ ८८॥
कुमार्यः शक्तयश्चैव सर्वमेतचराचरम् ।
शक्तिमानीय तद्गात्रे न्यासजालं प्रविन्यसेत् ॥ ८९॥
वामभागे च संस्थाप्य जपेन्नामसहस्रकम् ।
सर्वसिद्धीश्वरो भूयान्नात्र कार्य्या विचारणा ॥ ९०॥
श्मशानस्थो भवेत्स्वस्थो गलितं चिकुरं चरेत् ।
दिगम्बरः सहस्रं च सूर्यपुष्पं समानयेत् ॥ ९१॥
स्ववीर्येण प्लुतं कृत्वा प्रत्येकं प्रजपन् हुनेत् ।
पूज्य ध्यात्वा महाभक्त्या क्षमापालो नरः पठेत् ॥ ९२॥
नखं केशं स्ववीर्यं च यद्यत्सम्मार्जनीगतम् ।
मुक्तकेशो दिशावासो मूलमन्त्रपुरःसरः ॥ ९३॥
कुजवारे मध्यरात्रे होमं कृत्वा श्मशानके ।
पठेन्नामसहस्रं यः पृथ्वीशाकर्षको भवेत् ॥ ९४॥
पुष्पयुक्ते भगे देवि संयोगानन्दतत्परः ।
पुनश्चिकुरमासाद्य मूलमन्त्रं जपन् शिवे ॥ ९५॥
चितावह्नौ मध्यरात्रे वीर्यमुत्सार्य यत्नतः ।
कालिकां पूजयेत्तत्र पठेन्नाम सहस्रकम् ॥ ९६॥
पृथ्वीशाकर्षणं कुर्यान्नात्र कार्या विचारणा ।
कदली वनमासाद्य लक्षमन्त्रं जपेन्नरः ॥ ९७॥
मधुमत्या स्वयं देव्या सेव्यमानः स्मरोपमः ।
श्रीमधुमतीत्युक्त्वा तथा स्थावरजङ्गमान् ॥ ९८॥
आकर्षिणीं समुच्चार्य ठंठं स्वाहा समुच्चरेत् ।
त्रैलोक्याकर्षिणी विद्या तस्य हस्ते सदा भवेत् ॥ ९९॥
नदीं पुरीं च रत्नानि हेमस्त्रीशैलभूरुहान् ।
आकर्षयत्यम्बुनिधिं सुमेरुं च दिगन्ततः ॥ १००॥
अलभ्यानि च वस्तूनि दूराद्भूमितलादपि ।
वृत्तान्तं च सुरस्थानाद्रहस्ये विदुषामपि ॥ १०१॥
राज्ञां च कथयत्येषा सत्यं सत्वरमादिशेत् ।
द्वितीयवर्षपाठेन भवेत्पद्मावती शुभा ॥ १०२॥
ॐ ह्रींपद्मावति पदं ततस्त्रैलोक्यनाम च ।
वार्तां च कथय द्वन्द्वं स्वाहान्तो मन्त्र ईरितः ॥ १०३॥
ब्रह्मविष्ण्वादिकानां च त्रैलोक्ये यादृशी भवेत् ।
सर्व वदति देवेशी त्रिकालज्ञः कविश्शुभः ॥ १०४॥
त्रिवर्षं सम्पठन्देवि लभेद्भोगवतीं कलाम् ।
महाकालेन दृष्टोऽपि चितामध्यगतोऽपि वा ॥ १०५॥
तस्या दर्शनमात्रेण चिरञ्जीवी नरो भवेत् ।
मृतसञ्जीविनीत्युक्त्वा मृतमुत्थापय द्वयम् ॥ १०६॥
स्वाहान्तो मनुराख्यातो मृतसञ्जीवनात्मकः ।
चतुर्वर्षं पठेद्यस्तु स्वप्नसिद्धिस्ततो भवेत् ॥ १०७॥
ॐ ह्रीं स्वप्नवाराहि कालिस्वप्ने कथयोच्चरेत् ।
अमुकस्याऽमुकं देहि क्लीं स्वाहान्तो मनुर्मतः ॥ १०८॥
स्वप्नसिद्धा चतुर्वर्षात्तस्य स्वप्ने सदा स्थिता ।
चतुर्वर्षस्य पाठेन चतुर्वेदाधिपो भवेत् ॥ १०९॥
तद्धस्तजलसंयोगान्मूर्खः काव्यं करोति च ।
तस्य वाक्यपरिचयान्मूर्तिर्विन्दति काव्यताम् ॥ ११०॥
मस्तके तु करं कृत्वा वद वाणीमिति ब्रुवन् ।
साधको वाञ्छया कुर्यात्तत्तथैव भविष्यति ॥ १११॥
ब्रह्माण्डगोलके याश्च याः काश्चिज्जगतीतले ।
समस्ताः सिद्धयो देवि करामलकवत्सदा ॥ ११२॥
साधकस्मृतिमात्रेण यावन्त्यः सन्ति सिद्धयः ।
स्वयमायान्ति पुरतो जपादीनां तु का कथा ॥ ११३॥
विदेशवर्तिनो भूत्वा वर्तन्ते चेटका इव ।
अमायां चन्द्रसन्दर्शश्चन्द्रग्रहणमेव च ॥ ११४॥
अष्टम्यां पूर्णचन्द्रत्वं चन्द्रसूर्याष्टकं तथा ।
अष्टदिक्षु तथाष्टौ च करोत्येव महेश्वरि ॥ ११५॥
अणिमा खेचरत्वं च चराचरपुरीगतम् ।
पादुकाखङ्गवेतालयक्षिणीगुह्यकादयः ॥ ११६॥
तिलकोगुप्ततादृश्यं चराचरकथानकम् ।
मृतसञ्जीविनीसिद्धिर्गुटिका च रसायनम् ॥ ११७॥
उड्डीनसिद्धिर्देवेशि षष्टिसिद्धीश्वरत्वकम् ।
तस्य हस्ते वसेद्देवि नात्र कार्या विचारणा ॥ ११८॥
केतौ वा दुन्दुभौ वस्त्रे विताने वेष्टनेगृहे ।
भित्तौ च फलके देवि लेख्यं पूज्यं च यत्नतः ॥ ११९॥
मध्ये चक्रं दशाङ्गोक्तं परितो नामलेखनम् ।
तद्धारणान्महेशानि त्रैलोक्यविजयी भवेत् ॥ १२०॥
एको हि शतसाहस्रं निर्जित्य च रणाङ्गणे ।
पुनरायाति च सुखं स्वगृहं प्रति पार्वती ॥ १२१॥
एको हि शतसन्दर्शी लोकानां भवति ध्रुवम् ।
कलशं स्थाप्य यत्नेन नामसाहस्रकं पठेत् ॥ १२२॥
सेकः कार्यो महेशानि सर्वापत्तिनिवारणे ।
भूतप्रेतग्रहादीनां राक्षसां ब्रह्मराक्षसाम् ॥ १२३॥
वेतालानां भैरवाणां स्कन्दवैनायकादिकान् ।
नाशयेत् क्षणमात्रेण नात्र कार्या विचारणा ॥ १२४॥
भस्मभिर्मन्त्रितं कृत्वा ग्रहग्रस्तं विलेपयेत् ।
भस्मसंक्षेपणादेव सर्वग्रहविनाशनम् ॥ १२५॥
नवनीतं चाभिमन्त्र्य स्त्रीभ्यो दद्यान्महेश्वरि ।
वन्ध्या पुत्रप्रदां देवि नात्र कार्या विचारणा ॥ १२६॥
कण्ठे वा वामबाहौ वा योनौ वा धारणाच्छिवे ।
बहुपुत्रवती नारी सुभगा जायते ध्रुवम् ॥ १२७॥
पुरुषो दक्षिणाङ्गे तु धारयेत्सर्वसिद्धये ।
बलवान्कीर्तिमान धन्योधार्मिकः साधकः कृती ॥ १२८॥
बहुपुत्री रथानां च गजानामधिपः सुधीः ।
कामिनीकर्षणोद्युक्तः क्रीं च दक्षिणकालिके ॥ १२९॥
क्रीं स्वाहा प्रजपेन्मन्त्रमयुतं नामपाठकः ।
आकर्षणं चरेद्देवि जलखेचरभूगतान् ॥ १३०॥
वशीकरणकामो हि हूँ हूँ ह्रीं ह्रीं च दक्षिणे ।
कालिके पूर्वबीजानि पूर्ववत्प्रजपन् पठेत् ॥ १३१॥
उर्वशीमपि वसयेन्नात्र कार्या विचारणा ।
क्रीं च दक्षिणकालिके स्वाहा युक्तं जपेन्नरः ॥ १३२॥
पठेन्नामसहस्रं तु त्रैलोक्यं मारयेद्ध्रुवम् ।
सद्भक्ताय प्रदातव्या विद्या राज्ञि शुभे दिने ॥ १३३॥
सद्विनीताय शान्ताय दान्तायातिगुणाय च ।
भक्ताय ज्येष्ठपुत्राय गुरुभक्तिपराय च ॥ १३४॥
वैष्णवाय प्रशुद्धाय शिवाबलिरताय च ।
वेश्यापूजनयुक्ताय कुमारीपूजकाय च ॥ १३५॥
दुर्गाभक्ताय रौद्राय महाकालप्रजापिने ।
अद्वैतभावयुक्ताय कालीभक्तिपराय च ॥ १३६॥
देयं सहस्रनामाख्यं स्वयं काल्या प्रकाशितम् ।
गुरुदैवतमन्त्राणां महेशस्यापि पार्वति ॥ १३७॥
अभेदेन स्मरेन्मन्त्रं स शिवः स गणाधिपः ।
यो मन्त्रं भावयेन्मन्त्री स शिवो नात्र संशयः ॥ १३८॥
स शाक्तो वैष्णवस्सौरः स एवं पूर्णदीक्षितः ।
अयोग्याय न दातव्यं सिद्धिरोधः प्रजायते ॥ १३९॥
वेश्यास्त्रीनिन्दकायाथ सुरासंवित्प्रनिन्दके ।
सुरामुखो मनुं स्मृत्वा सुराचार्यो भविष्यति ॥ १४०॥
वाग्देवता घोरे आसापरघारे च हूँ वदेत् ।
घोररूपे महाघोरे मुखीभीमपदं वदेत् ॥ १४१॥
भीषण्यमुष्यषष्ठ्यन्तं हेतुर्वामयुगे शिवे ।
शिववह्नियुगास्त्रं हूँ हूँ कवचमनुर्भवेत् ॥ १४२॥
एतस्य स्मरणादेव दुष्टानां च मुखे सुरा ।
अवतीर्णा भवद्देवि दुष्टानां भद्रनाशिनी ॥ १४३॥
खलाय परतन्त्राय परनिन्दापराय च ।
भ्रष्टाय दुष्टसत्वाय परवादरताय च ॥ १४४॥
शिवाभक्ताय दुष्टाय परदाररताय च ।
न स्तोत्रं दर्शयेद्देवि शिवहत्याकरो भवेत् ॥ १४५॥
कालिकानन्दहृदयः कालिकाभक्तिमानसः ।
कालीभक्तो भवेत्सोऽयं धन्यरूपः स एव तु ॥ १४६॥
कलौ काली कलौ काली कलौ काली वरप्रदा ।
कलौ काली कलौ काली कलौ काली तु केवला ॥ १४७॥
बिल्वपत्रसहस्राणि करवीराणि वै तथा ।
प्रतिनाम्ना पूजयेद्धि तेन काली वरप्रदा ॥ १४८॥
कमलानां सहस्रं तु प्रतिनाम्ना समर्पयेत् ।
चक्रं सम्पूज्य देवेशि कालिकावरमाप्नुयात् ॥ १४९॥
मन्त्रक्षोभयुतो नैव कलशस्थजलेन च ।
नाम्ना प्रसेचयेद्देवि सर्वक्षोभविनाशकृत् ॥ १५०॥
तथा दमनकं देवि सहस्रमाहरेद्व्रती ।
सहस्रनाम्ना सम्पूज्य कालीवरमवाप्नुयात् ॥ १५१॥
चक्रं विलिख्य देहस्थं धारयेत्कालिकातनुः ।
काल्यै निवेदितं यद्यत्तदंशं भक्षयेच्छिवे ॥ १५२॥
दिव्यदेहधरो भूत्वा कालीदेहे स्थितो भवेत् ।
नैवेद्यनिन्दकान् दुष्टान् दृष्ट्वा नृत्यन्ति भैरवा ॥ १५३॥
योगिन्यश्च महावीरा रक्तपानोद्यताः प्रिये ।
मांसास्थिचर्मणोद्युक्ता भक्षयन्ति न संशयः ॥ १५४॥
तस्मान्न निन्दयेद्देवि मनसा कर्मणा गिरा ।
अन्यथा कुरुते यस्तु तस्य नाशो भविष्यति ॥ १५५॥
क्रमदीक्षायुतानां च सिद्धिर्भवति नान्यथा ।
मन्त्रक्षोभश्च वा भूयात् क्षीणायुर्वा भवेद्ध्रुवम् ॥ १५६॥
पुत्रहारी स्त्रियोहारी राज्यहारी भवेद्ध्रुवम् ।
क्रमदीक्षायुतो देवि क्रमाद्राज्यमवाप्नुयात् ॥ १५७॥
एकवारं पठेद्देवि सर्वपापविनाशनम् ।
द्विवारं च पठेद्यो हि वाञ्छां विन्दति नित्यशः ॥ १५८॥
त्रिवारं च पठेद्यस्तु वागीशसमतां व्रजेत् ।
चतुर्वारं पठेद्देवि चतुर्वर्णाधिपो भवेत् ॥ १५९॥
पञ्चवारं पठेद्देवि पञ्चकामाधिपो भवेत् ।
षड्वारं च पठेद्देवि षडैश्वर्याधिपो भवेत् ॥ १६०॥
सप्तवारं पठेत्सप्तकामनां चिन्तितं लभेत् ।
वसुवारं पठेद्देवि दिगीशो भवति ध्रुवम् ॥ १६१॥
नववारं पठेद्देवि नवनाथसमो भवेत् ।
दशवारं कीर्त्तयेद्यो दशार्हः खेचरेश्वरः ॥ १६२॥
विंशतिवारं कीर्तयेद्यः सर्वैश्वर्यमयो भवेत् ।
पञ्चविंशतिवारैस्तु सर्वचिन्ताविनाशकः ॥ १६३॥
पञ्चाशद्वारमावर्त्य पञ्चभूतेश्वरो भवेत् ।
शतवारं कीर्त्तयेद्यः शताननसमानधीः ॥ १६४॥
शतपञ्चकमावर्त्य राजराजेश्वरो भवेत् ।
सहस्रावर्तनाद्देवि लक्ष्मीरावृणुते स्वयम् ॥ १६५॥
त्रिसहस्रं समावर्त्य त्रिनेत्रसदृशो भवेत् ।
पञ्च साहस्रमावर्त्य कामकोटि विमोहनः ॥ १६६॥
दशसाहस्रमावर्त्य भवेद्दशमुखेश्वरः ।
पञ्चविंशतिसाहस्रै च चतुर्विंशतिसिद्धिधृक् ॥ १६७॥
लक्षावर्तनमात्रेण लक्ष्मीपतिसमो भवेत् ।
लक्षत्रयावर्त्तनात्तु महादेवं विजेष्यति ॥ १६८॥
लक्षपञ्चकमावर्त्य कलापञ्चकसंयुतः ।
दशलक्षावर्त्तनात्तु दशविद्याप्तिरुत्तमा ॥ १६९॥
पञ्चविंशतिलक्षैस्तु दशविद्येश्वरो भवेत् ।
पञ्चाशल्लक्षमावृत्य महाकालसमो भवेत् ॥ १७०॥
कोटिमावर्त्तयेद्यस्तु कालीं पश्यति चक्षुषा ।
वरदानोद्युक्तकरां महाकालसमन्विताम् ॥ १७१॥
प्रत्यक्षं पश्यति शिवे तस्या देहो भवेद्ध्रुवम् ।
श्रीविद्याकालिकातारात्रिशक्तिविजयी भवेत् ॥ १७२॥
विधेर्लिपिं च सम्मार्ज्य किङ्करत्वं विसृज्य च ।
महाराज्यमवाप्नोति नात्र कार्या विचारणा ॥ १७३॥
त्रिशक्तिविषये देविक्रमदीक्षा प्रकीर्तिता ।
क्रमदीक्षायुतो देवि राजा भवति निश्चितम् ॥ १७४॥
क्रमदीक्षाविहीनस्य फलं पूर्वमिहेरितम् ।
क्रमदीक्षायुतो देवि शिव एव न चापरः ॥ १७५॥
क्रमदीक्षासमायुक्तः काल्युक्तसिद्धिभाग्भवेत् ।
क्रमदीक्षाविहीनस्य सिद्धिहानिः पदे पदे ॥ १७६॥
अहो जन्मवतां मध्ये धन्यः क्रमयुतः कलौ ।
तत्रापि धन्यो देवेशि नामसाहस्रपाठकः ॥ १७७॥
दशकालीविद्यौ देवि स्तोत्रमेतत्सदा पठेत् ।
सिद्धिं विन्दति देवेशि नात्र कार्या विचारणा ॥ १७८॥
काकी काली महाविद्या कलौ काली च सिद्धिदा ।
कलौ काली च सिद्धा च कलौ काली वरप्रदा ॥ १७९॥
कलौ काली साधकस्य दर्शनार्थं समुद्यता ।
कलौ काली केवला स्यान्नात्र कार्या विचारणा ॥ १८०॥
नान्यविद्या नान्यविद्या नान्यविद्या कलौ भवेत् ।
कलौ कालीं विहायाथ यः कश्चित्सिद्धिकामुकः ॥ १८१॥
स तु शक्तिं विना देवि रतिसम्भोगमिच्छति ।
कलौ कालीं विना देवि यः कश्चित्सिद्धिमिच्छति ॥ १८२॥
स नीलसाधनं त्यक्त्वा परिभ्रमति सर्वतः ।
कलौ काली विहायाथ यः कश्चिन्मोक्षमिच्छति ॥ १८३॥
गुरुध्यानं परित्यज्य सिद्धिमिच्छति साधकः ।
कलौ काली विहायाथ यः कश्चिद्राज्यमिच्छति ॥ १८४॥
स भोजन परित्यज्य भिक्षुवृत्तिमभीप्सति ।
स धन्यः स च विज्ञानी स एव सुरपूजितः ॥ १८५॥
स दीक्षितः सुखी साधुः सत्यवादी जितेन्द्रियः ।
स वेदवक्ता स्वाध्यायी नात्र कार्या विचारणा ॥ १८६॥
शिवरूपं गुरुं ध्यात्वा शिवरूपं गुरुं स्मरेत् ।
सदाशिवः स एव स्यानात्र कार्या विचारणा ॥ १८७॥
स्वस्मिन् कालीं तु सम्भाव्य पूजयेज्जगदम्बिकाम् ।
त्रैलोक्यविजयी भूयान्नात्र कार्य्या विचारणा ॥ १८८॥
गोपनीयं गोपनीयं गोपनीयं प्रयत्नतः ।
रहस्यातिरहस्यं च रहस्यातिरहस्यकम् ॥ १८९॥
श्लोकार्द्धं पादमात्रं वा पादादर्धं च तदर्धकम् ।
नामार्धं यः पठेद्देवि न वन्ध्यदिवसं न्यसेत् ॥ १९०॥
पुस्तकं पूजयेद्भक्त्या त्वरितं फलसिद्धये ।
न च मारीभयं तत्र न चाग्निर्वायुसम्भवम् ॥ १९१॥
न भूतादिभयं तत्र सर्वत्र सुखमेधते ।
कुङ्कुमाऽलक्तकेनैव रोचनाऽगरुयोगतः ॥ १९२॥
भूर्जपत्रे लिखेत् पुस्तं सर्वकामार्थसिद्धये ।
इति संक्षेपतः प्रोक्तं किमन्यच्छ्रोतुमिच्छसि ॥ १९३॥
इति गदितमशेषं कालिकावर्णरूपं ।
प्रपठति यदि भक्त्या सर्वसिद्धीश्वरः स्यात् ॥ १९४॥
अभिनवसुखकामः सर्वविद्याभिरामो
भवति सकलसिद्धिधः सर्ववीरासमृद्धिः ॥ १९५॥
॥ इति श्रीमदादिनाथमहाकालविरचितायां महाकालसंहितायां
कालकालीसंवादे सुन्दरीशक्तिदानाख्यं कालीस्वरूप
मेधासाम्राज्यप्रदं सहस्रनामस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥
